| | |

تخته سیاه: آث میلان 20-2019 ، چگونه پیولی می‌تواند آنها را از نظر تاکتیکی ارتقا دهد

آث میلان تا به اینجای کار، فصل شوکه کننده‎ای را سپری کرده است. بعد از انتصاب مارکو جامپائولو به عنوان سرمربی به دلیل عملکرد فوق‎العاده در سمپدوریا، شروع ناامید کننده در آغاز مسابقات باعث شد تا در اوایل اکتبر از سمتش اخراج شود. بلافاصله استفانو پیولی، سرمربی سابق لازیو، اینتر و فیورنتینا جانشین وی شد، اما تیم تحت رهبری او نیز به فراز و نشیب های خود ادامه داد. در حال حاضر میلان در جایگاه دهم جدول سری آ قرار دارد. بعد از به خدمت گرفتن زلاتان ابراهیمویچ و پیروزی برابر کالیاری، سرانجام امیدواری هایی در میان هواداران شکل گرفت. هنوز، اما پیشرفت‎های زیادی لازم است تا میلان بتواند در نیم فصل دوم برای رسیدن به رقابتهای اروپایی رقابت کند. در این مقاله راه‎حل‎های مختلفی را که پیولی جهت پیشرفت تاکتیکی میلان می‎تواند اجرا کند، بررسی خواهیم کرد.

آنالیز تاکتیکی: ترکیب میلان و گزینه های موجود

بی سر‎ و صدا این را زمزمه کنید، ترکیب میلان واقعا خیلی خوب است. یارگیری آنها در چند سال گذشته در حقیقت بسیار هوشمندانه بوده است. مشکل اینجاست که مربیان آنها نتوانسته‎اند یهترین عملکرد را از گزینه‎هایی که در اختیار دارند بگیرند. وینچنزو مونتلا، جنارو گتوزو، جامپائولو و اکنون پیولی همگی این شانس را داشتند که از این ترکیب مستعد بهره ببرند، اما ناموفق بودند. در حقیقت، پیولی بدترین درصد برد را در بین این مربیان داشته، بنابراین قطعا فشاری لازم است تا پیولی چیزی را تغییر دهد.

با نگاهی به ترکیب، آنها با جیانلویجی دوناروما یک دروازه‎بان خارق‎العاده را در تیم‎شان دارند. همچنین برخی از جذاب‎ترین فول بک‏های ایتالیا را نیز در اختیار دارند، آندرا کونتی که در آتالانتا خوش درخشید و داویده کالابریا که محصول آکادمی میلان است را در سمت راست و  تئو هرناندز اسپانیایی و ریکاردو رودریگز باتجربه را در سمت چپ در ترکیب خود دارند.

در مرکز خط دفاع، آلیسیو رومانیولی ملی پوش ایتالیایی که برای باشگاه و تیم ملی درخشان ظاهر شده و ماتئو موساچیو که یک دفاع وسط باتجربه به شمار می‎رود. ماتیا کالدرا نیز بعد از یک دوره ناامید کننده که نتوانست جایگاهی برای خود  بعد از درخششی که در آتالانتا داشت در تیم پیدا کند، به تازگی اینجا را ترک کرده است. جایگزین او در ترکیب سیمون کیائر است که تجربه بیشتری را همراه خود دارد. علاوه بر این، لئو دوراته نیز به نظر می‎رسد اگر فرصتی برای نشان دادن خودش پیدا کند، می‎تواند به عضو مهمی از ترکیب تبدیل شود.

در خط هافبک، اسماعیل بن‎ناصر و راد کرونیچ دو خرید برجسته تابستان بودند، به ویژه بن ناصر، استعدادی جذاب در میانه‎ی میدان با قدرت پاس و دریبلینگ بالا برای عبور از خطوط دفاعی حریف و جلو بردن توپ است. او تاکنون امیدوار کننده ظاهر شده است، اما قطعا باید انتظار چیزهای بیشتری را هم داشته باشیم. فرانک کسیه همچنان یک هافبک خیلی خوب است در حالی که تعداد زیادی از بازیساز‎های مستعد مانند لوکاس بیلیا، بوناونتورا، هاکان چالهان اوغلو، لوکاس پاکتا و سوسو در ترکیب حضور دارند.

در حمله، به نظر با ورود زلاتان، کریستوف پیوتک تیم را ترک می‌کند، اما توانایی مرد سوئدی برای رهبری خط حمله و نیز برگشت به عقب برای بازیسازی می‌تواند گزینه خوبی در صورت ماندن مهاجم لهستانی باشد. علاوه بر اینها، گزینه هایی سریع و خلاق مانند سامو کاستیخو، رافائل لیائو و به ویژه آنته ربیچ حضور دارند. همانطور که متوجه شدید، ترکیب خوبی است و در صورتی که به خوبی هدایت شوند می‎توانند به شیوه‎های مختلفی بازی کنند.

  1:   3-3-4- ادامه راه با سرعت بیشتر

میلان در اکثر مواقع شکلهای مختلفی از 3-3-4 را زیر نظر گتوزو، جامپائولو ( 2-1-3-4 یا 1-2-3-4) و پیولی اجرا کرده است اما در همه آنها نبود سرعت به چشم می‌خورد. سوسو و چالهان اوغلو در حرکات عرضی برای  افزودن انتخابها مابین خطوط و کارهای ترکیبی به خوبی عمل می‎کنند، ولی با حضور آنها در پست وینگر، میلان از نبود بازیکنانی که در عمق حرکت کنند رنج می‎برد. این چیزی است که باید تغییر کند به ویژه با حضور ابراهیمویچ 38 ساله که تهدید لازم را که تیم‌‎ها در پشت دفاع لازم دارند، ایجاد نمی‎کند. اگرچه چنین عملکردی را امثال لیائو و ربیچ می‎توانند به اجرا بگذارند.

پیولی می‎تواند از 3-3-4 ای که در دفاع به 1-5-4 تبدیل می‌‎شود استفاده کند. در این حالت چهار مدافع عالی خودش یعنی کالابریا، موساچیو، رومانیولی و هرناندز را خط دفاعی داشته باشد، برای 3 نفر میانی هم بن‎ناصر، کسیه و بوناونتورا گزینه‎های خوبی هستند. پاکوئتا نیز می‏‎تواند به جای بوناونتورا به کارگرفته شود و یا چالهان اوغلو، که البته هافبک ایتالیایی در خطوط جلوتر مشارکت موثرتری خواهد داشت. در دو طرف ابراهیمویچ، لیائو و ربیچ می‎توانند در حرکات عمقی و فرارها با حمایت فول بک‎ها مفید واقع شوند. این سیستم میلان را به تیمی پویا و انرژیک‎تر به همراه کناره‎های خطرناک و دویدن‎ بیشتر در خط حمله تبدیل خواهد کرد.

یک نمونه از حرکات عرضی و رو به داخل لیائو در سمت چپ را که با سانتر عالی او و در نهایت ضربه سر ابراهیمویچ که به تیر دروازه برخورد کرد را مشاهده کردیم. در مجموع، این سیستم با توجه به اینکه میلان از آن بسیار استفاده کرده است محتمل به نظر می‎رسد با این تفاوت که از بازیکن خلاق به جای دونده در گوشه‎ها استفاده شده است، که موجب می‎شود ساختار تهاجمی میلان اکثرا بسیار شلوغ باشد و از حرکات سرعتی و فرارها در اطراف محوطه جریمه بی‎بهره گردند.

2: 3-4-3 – کنترل و کناره‌‎های برنده

اگر پیولی تصمیم بگیرد که 3-3-4 خودش را رها کند، میلان ترکیبی دارد که به خوبی می‎تواند سیستم 3-4-3 را جایگزین آن کند. خرید جدید آنها کیائر در آتلانتا به ندرت بازی می‌‎کرد، بنابراین شاید آماده حضور سریع در ترکیب نباشد، اما مرد دانمارکی قطعا می‎تواند در نقش مدافع وسط مرکزی ظاهر شود. علاوه بر این، کالابریا می‎تواند مدافع وسط سمت راست با قابلیت حمل توپ و دریبلینگ به سمت جلو باشد، که کونتی فضای خالی را پوشش خواهد داد. در سمت مقابل، هرناندز برای یک پست تهاجمی‎تر یک گزینه عالی خواهد بود. کسیه و بن‎ناصر دابل پیوت را ایجاد می‎کنند و پاکوئتا یا سوسو می‎توانند به عنوان هافبک تهاجمی در فضاهای خالی سمت راست به کار گرفته شوند. در حالی که ابراهیمویچ مرکز خط حمله خواهد بود، ربیچ در سمت چپ وظیفه فرارهای عمقی و افزدون تحرک به آن سمت را بر عهده می‎گیرد. البته، این نقش را لیائو نیز می‎تواند اجرا کند.

همان طور که می‎بینید، این ساختار پوشش مناسبی از کانال‎های افقی و عمودی به میلان خواهد داد که احتمالا موجب بهبود بازی تهاجمی تیم خواهد شد. که نکته بسیار مهمی است، زیرا آنها تنها 18 گل در 19 بازی لیگ به ثمر رسانده اند، تنها اودینزه و دو تیم قعر جدولی برشا و اسپال آمار بدتری دارند.

تغییر بسیار بزرگی خواهد بود که به طور ناگهانی بازی را با 3 دفاع شروع کنند، اما پیولی می‎تواند ساختار فوق را تنها در بخش تهاجمی استفاده کند و با همان 4 دفاع به کار خود ادامه دهد. به این شکل که کالابریا در نقش دفاع راست قرار گیرد و کونتی در جلوی آنها به عنوان یک هافبک راست بازی کند. در سمت مقابل، هرناندز به دفاع چهار نفره اضافه می‎شود و ربیچ نیز در سیستم 4-4-1-1 هافبک چپ خواهد بود. به این ترتیب بخش دفاعی میلان شکل خواهد گرفت، که بسیار خوب خواهد بود اگر شکست برابر آتالانتا را در نظر نگیریم، همان ساختار را حفظ نمایند، اگرچه بخش هجومی تیم تغییر خواهد کرد.

3:  3-4-1-2 – انرژی و سرعت

انتخاب مشابه دیگر ساختاری است که در تصویر زیر پیشنهاد شده است، سیستم 2-1-4-3 . این ترکیب بر پایه ضد حملات است که در آن ربیچ نقشی مشابه آنچه در آینتراخت فرانکفورت داشت ایفا خواهد کرد و در پشت 2 مهاجم قرار می‎گیرد. در اینجا ابراهیمویچ، لیائو و ربیچ را در اطراف خود خواهد داشت در حالی که کناره‎ها نیز توسط کونتی و هرناندز مورد هجوم قرار خواهند گرفت. این سیستم احتمالا میلان را در ضد حملات مرگبار خواهد ساخت، اما با نبود هافبک سوم کنترل مالکیت در نواحی میانی زمین بسیار دشوار خواهد بود. اگرچه با فرارهای مرد کروات که اکنون در نواحی میانی زمین حضور خواهد داشت بسیار شکل پویاتری خواهد داشت.

4: 2-4-4 – استحکام و ثبات

پیشنهاد چهارم و آخر ما شیوه ای کنش‎گرا بر پایه مالکیت در میانه‌های زمین و حرکات تهاجمی فول بک‎ها از کناره‎های زمین که منجر به ارسال توپ برای لیائو و ایبرا خواهد شد. این ساختار با حضور سوسو یا پاکوئتا در سمت راست برای حرکات عرضی و بوناونتورا یا چالهان اوغلو در سمت جپ شکل خواهد گرفت. این روش احتمالا استحکام بیشتری خواهد داشت و ثبات بیشتری را در دفاع ایجاد می‎کند نسبت به اینکه کلا به یک شیوه جدید روی بیاورند. همچنین، مناسب برخی از بازیکنان باتجربه این تیم خواهد بود که در پست‎های تخصصی خود به کار گرفته شوند.

البته قابل ذکر است که ابراهیمویچ به ندرت در سیستم دو مهاجمه تاثیرگذاری عالی خود را داشته است و اغلب به عنوان تک مهاجم بازی کرده است و نقطه مرکزی حملات تیمش بوده است. ایجاد زوج و همکاری با مهاجم جوان پرتغالی می‎تواند فوق‎العاده باشد، اما ممکن است در نهایت بهترین روش تهاجمی برای میلان را به وجود نیاورد.

نتیجه‎ گیری:

همانطور که این آنالیز نشان داد، شیوهای مختلفی وجود دارد که پیولی می‎تواند میلان را از نظر تاکتیکی در نیم فصل دوم بهبود ببخشد. چیزی که بسیار واضح است این نکته است که او باید انرژی و سرعت را به ساختار هجومی تیم تزریق کند، به ویژه در اطراف ابراهیمویچ که  اکنون نقطه مرکزی حملات میلان خواهد بود. اسطوره سوئدی با تحرکات در اطرافش عملکرد بهتری خواهد داشت، بنابراین فارغ از اینکه پیولی چه سیستمی را به کار خواهد گرفت، حرکات در اطراف ایبرا باید در اولویت قرار گیرد. پس از آن میلان می‎تواند به اندازه کافی ارتقا بیابد تا به اهدافی که در فاز تهاجمی دنبال می‎کند، دست یابد.

نوشته‌های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید