صاحبنظران در بایرن مونیخ: کارل هاینتس رومنیگه خواستار لغو 1+50 و قوانین مالی جوانمردانه سخت تر شد.

رومنیگه می‌خواهد به ثروت ظالمانه و بی‌اهمیتی که برخی از باشگاه‌ها در سراسر اروپا به طور مداوم به دست می‌آورند، پایان دهد.

تنها تعدادی از باشگاه های طراز اول فوتبال هستند که به شدت تحت تأثیر مشکلات مالی ناشی از شیوع همه گیری ویروس کرونا قرار نگرفته اند. برای باشگاه‌های عادی فقدان دریافتی ها، درآمد تلویزیونی و میزبانی روز مسابقه [درآمد حاصل از فروش بلیت] از نقطه‌نظر اقتصادی بسیار ویران‌کننده بود. از زمانی که آلمان سخت‌ترین و طولانی‌ترین محدودیتهای کووید را در اروپا اعمال کرده بود، حتی بایرن مونیخ پس از مواجهه با زیانهای مالی خود،هنوز در تلاش است تا تمام توان خود را بکار بگیرد تا در دوره دشوار مذاکرات قراردادها برای بازیکنان کلیدی تیم بطور محافظه‌کارانه ای تعادل ترازنامه ملی خود را حفظ کند.

در قسمت اخیر پادکست Tomorrow – Business & Style، کارل هاینز رومنیگه، مدیرعامل سابق بایرن توضیح داد که چگونه می‌خواهد قوانین مالی جوانمردانه برای باشگاه‌های اروپایی اعمال شود و همچنین خواستار لغو قانون 1+50 در بوندسلیگا شد. با افزایش نابرابری‌های مالی بین بهترین باشگاه‌های اروپا و سایر باشگاهها، او احساس می‌کند که ورزش، بطور کلی، در حال حاضر آماده رسیدگی به مسائل مورد بحث نیست. او با هیجان توضیح می دهد:

«مشکل بزرگ فوتبال این است که این ورزش آمادگی ندارد از این اوضاع به نتیجه ای برسد. در حالیکه بخش‌های دیگری مانند گردشگری پیامدهای ناشی از این بیماری (کووید) را پشت سر گذاشته‌اند، فکر نمی‌کنم فوتبال برای آن آماده باشد. حقوق‌ها همچنان در حال افزایش هستند، هزینه‌های نقل و انتقالات همچنان در حال افزایش است و هر صنعتی که در طول یک بحران بودجه را افزایش می‌دهد، در نهایت باید حساب پس بدهد.»

رومنیگه گفت:

«قبل از اینکه مشکلات همچنان بدتر شوند و شکاف اقتصادی بیشتری بین باشگاه‌های طراز اول و سایرین ایجاد کنند، اکنون زمان آن است که نهادهای حاکم مانند فیفا و یوفا سیاست‌های سخت‌گیرانه تری را برای باشگاه‌ها اعمال کنند. بنظر او حتی اصلاحات فیرپلی مالی یوفا، به اندازه کافی برای مسئول دانستن باشگاه های سطح اول کافی نبوده و احساس می کند که زمان آن رسیده است که تغییرات بیشتری ایجاد شود. او اظهار داشت: «فوتبال، مانند بسیاری از چیزها در زندگی، زندگی خود را از سر گرفته است و اکنون سازمانهای بزرگ فیفا و یوفا باید کاری برای جلوگیری از آن شکاف انجام دهند. فکر می‌کنم در حال حاضر دادن کمکهایی در این برهه مالی جدی‌تر مثلاً ادر زمینه سطح بدهی می تواند موفقیت بزرگی باشد. اینکه بیش از درآمد خود خرج نکنید جوهره قوانین مالی جوانمردانه است.»

در مورد قانون 1+50 آلمان، که برای محافظت از باشگاه ها در برابر تأثیرات مالی سرمایه گذاران خارجی وضع شده است، رومنیگه احساس می کند که از نظر رقابت لیگ آلمان با سایر لیگ های اروپایی، یک «ناتوانی» است:

«در آلمان یک نقص بزرگ و بزرگ به نام 1+50 وجود دارد. این قانون مورد بسیار مورد علاقه گروه های هواداری است، حداقل گروه های اولترا و افراطی. فقط سوال بزرگی که اینجا در بوندسلیگا باید از خود بپرسید اینست که تا چه زمانی می توانیم از پس هزینه ها بر آییم تا سنت بیشتری نسبت به رقابت داشته باشیم.»

قانون 1+50 بخشی از چیزی است که فرهنگ بوندسلیگا را بسیار تحسین برانگیز می کند زیرا باشگاه ها را به طرفدارانش از طریق بواسطه و بخاطر آنها موجود بودن ارتباط میدهد زیرا حداقل 50 درصد سهام متعلق به اعضای باشگاه است. پس از شروع پیشنهاد ایجاد سوپرلیگ اروپا، هواداران فوتبال در سراسر جهان قانون 1+50 بوندسلیگا را چراغی برای آنچه باشگاه‌های فوتبال باید باشند دانستند و به ارزش های ضد تجاری‌سازی آن اشاره کردند. البته، شرکت‌هایی مانند SAP و شرکت نوشابه‌های غیرالکلی ردبول راه‌هایی برای دور زدن قانون 1+50 پیدا کرده‌اند، اما رومنیگه احساس می‌کند راهی برای تغییر این قانون وجود دارد تا اصول اصلی خود را حفظ کند، اما همچنان به بوندسلیگا کمک می‌کند تا در بازار جهانی رقابتی‌تر شود.

از رومنیگه ایجاد تغییرات احتمالی در قانون 1+50 سؤال می شود: «در مقطعی باید به آن فکر کنید؛ آیا این تغییرات نه فقط برای لیگ آلمان بلکه بطور خاص برای رقابت‌های ملی بهتر، مدرن‌تر و رقابتی‌تر نیست؟»

او اینگونه پاسخ میدهد:

«در فوتبال، شما باید تلاش کنید تا به طور جدی تامین مالی شوید و به مولتی میلیاردرها وابسته نشوید. دوباره منطقی تر شدن دوباره و برگرداندن جن در بطری [به حالت اول درآوردن اوضاع] کار آسانی نیست.»