تخته سیاه: آنالیز تاکتیکی اورتون 1 منچستریونایتد 1 لیگ برتر انگلستان 2020-2019

از زمان به روی کار آمدن کارلو آنجلوتی در دسامبر گذشته، اورتون در فرم استثنایی قرار گرفته است. آنها از 10 بازی گذشته خود در تمامی رقابتها 5 برد به دست آوردند.  باختهای اورتون به تیمهایی نظیر منچسترسیتی، آرسنال، لیورپول و چلسی بوده است. تافیها در پریمیر لیگ عملکرد قابل قبولی داشتند. قبل از آمدن دون کارلو به گودیسون پارک آنها تنها 4 امتیاز تا منطقه سقوط فاصله داشتند. به لطف مربی ایتالیایی در حال حاضر، اورتونیها تنها 7 امتیاز با چلسی رده جهارمی فاصله دارند. آبی های لندن در رتبه 4 هستند و شانس کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا را دارند.

منچستریونایتد نیز در فرم خوبی قرار دارد. شیاطین سرخ در هفت بازی گذشته در تمامی رقابتها شکست نخوردند (5 پیروزی – 3 تساوی). با وجود فرم خوب منچستریونایتد انتظارات از آنها در این بازی زیاد بود. و تصور می شد بازی به سود تیم مهمان به پایان برسد.

 بدون توضیح اضافه می پردازیم به آنالیز تاکتیکی تا به فرم هر یک از تیم ها پی ببریم.

کارلو آنجلوتی از سیستم 2-4-4 ساده استفاده میکند. جوردن پیکفورد درون دروازه، مایکل کین و میسون هولگیت مدافعان تیم. در خط میانی تافیها تام دیویس و آندره گومز قرار دارند. و همچنین دومنیک کلورت-لوین و ریچالیسون در خط حمله قرار گرفتند و بازیکنانی نظیر جبریل سیدیبه، برنارد و مویزه بر روی نیمکت قرار دارند.

در مقابل، اوله گونار سولسشائر با ترکیب 2-1-3-4 بازیکنان خود را به میدان میفرستد هر چند به صورت 2-4-4 لوزی نیز دیده میشود. نمانیا ماتیچ به عنوان تنها هافبک دفاعی منچستریونایتد قرار میگیرد. همچنین مک تومینای و فرد همراه او در خط هافبک قرار میگیرند. خرید جدید شیاطین سرخ برونو فرناندز نیز در نوک پیکان قرار گرفت تا مارسیال و گرینوود را تغذیه کند. بازیکنانی نظیر خوان ماتا، ایلاگو و برندون ویلیامز نیز بر در ادامه به عنوان یار تعویضی وارد میدان شدند.

تاکتیک دفاعی اورتون (قسمت اول)

به لطف اشتباه مهلک داوید دخیا، منچستر از دقایق اولیه بازی در صدد جبران بر آمد و سولسشائر به اجبار ترکیب تیمش را 2-1-2-1-4 یا همان 2-2-4 لوزی برگزید. این ترکیب در بازیسازی و رساندن پاس به صورت عمودی از میانه زمین موثر است.

با اجازه دادن به حملات از میانه میدان، یونایتد پاسهای عمودی بیشتری میدهد و این اتفاق در قسمت مرکزی زمین رخ میدهد که 4 بازیکن وجود داشتند و 3 بازیکن در خطهای عمودی. در خط اول ماتیچ، در خط بعدی مک تومینای و پشت آن فرد که هر دو به صورت مورب قرار داشتند. فرناندز نیز در نوک هافبکها قرار داشت و بین خطها حرکت میکرد.

هدف اصلی یونایتد در حملات دسترسی به فرناندز در منطقه مورد علاقه او بود. سپس این هافبک پرتغالی میتوانست با شلیکهای خوب خود و پاسهای خطرناکش برای تیم حریف مشکل ساز باشد.

اگرچه، اورتون به این حرکت یونایتد واکنش فوق العاده ای نشان داد. از نظر دفاعی، آنجلوتی تیم خود را در میانه زمین صورت 2-4-4 عمودی و افقی فشرده به میدان فرستاد. این بدان معنی است که اورتون عملا نمی گذاشت یونایتد بین خطوط بازی کند. نه تنها آنجلوتی از بازیکنانش خواست خطوط بین آنها را مسدود کنند بلکه چنین تاکتیکی به یونایتدی ها اجازه نمیداد به صورت افقی نیز توپ را به حرکت در بیاورند.

با این حال دفاع اورتون یک مشکل طبیعی نیز داشت و به یونایتد اجازه استفاده از کناره ها را می داد. با این حال یونایتد بسیار کم از این مزیت استفاده کرد. به این دلیل که نفوذهای آنها خیلی کند بود و اجازه بیشتر از سوی سولسشائر برای انجام این حرکات داده نشده بود.

یونایتد از کناره ها حمله می کرد

در این بخش از تجزیه و تحلیل، ما می خواهیم نگاهی به تاکتیکهای حمله متناوب یونایتد داشته باشیم. یونایتد با بسته شدن فضای خط مرکزی به ناچار تصمیم گرفت حملات خود را از کناره ها در دستور کار قرار دهد. در حملات آنها، اورتونی ها تمایل دارند كه با سه بازیکن از جناحین دفاع كنند. یونایتد با فشار بیش از حد در آن منطقه، قبل از ارسال توپ به درون محوطه جریمه به دنبال آزاد کردن یک بازیکن بود. بازیکنان در ساختار وسیع شیاطین سرخ به شرح زیر بودند.

به طور عمده سولسشائر از هافبکهای خود خواست تا تمام عرض زمین را فضا سازی کنند. نه تنها این، بلکه به هافبکها  دستور داده شد كه بیشتر از هم تیمی های خود، پرس را اجرا كنند. هدف این بود که قبل از رسیدن به نقطه پیکان هافبک، او را در پشت خط دفاعی آزاد کنند. یونایتد برای کمک به هافبک هجومی خود، هافبکهای پشتی را برای کمک و پرس به سمت او فرستاد. با دوندگی زیاد، آنها می توانند به ایجاد فضای اضافی در کناره ها کمک کنند.

در منطقه مرکزی، فرناندز و ماتیچ پشتیبانی می کردند. در صورتی که یونایتد می توانست حملات خود را به طور متمرکز ادامه دهد از اولین نقشه استفاده می کرد. در همین حال، اگر منچستری ها برای استفاده مجدد از حمله خود نیاز به یک بازیساز داشتند، از ماتیچ استفاده میشد.

تاکتیک های دفاعی اورتون (قسمت دوم)

تیم میزبان  از دو راه به این امر پاسخ داد. ابتدا، آنها به مدافع کناری اجازه پرس شدید را دادند تا بازیکن آزاد یونایتد را تحت فشار بگذارد. در این روند، مدافع خط دفاع خود را ترک می کرد و حریف را به شدت تحت فشار قرار می داد. این باعث می شد که حریف زمان و مکان برای ادامه حمله نداشته باشد.

دوم، آنجلوتی به وینگر و هافبکهای خود نیز دستور داد تا به پرس کردن حریف کمک کنند. نه تنها این، بلکه گاهی اوقات مهاجم ها و دفاع آخرهای تیم نیز به این امر کمک می کردند. با انجام اینکار، اورتون عملا با چهار بازیکن پرس شدید را اجرا می کرد. و با اینکار تلاش یونایت دیها عملا باطل می شد و مردان سولسشائر مجبور به حمله مجدد بودند.

دفاع همه جانبه یونایتد

یونایتد با این هدف که مالکیت اورتون را بر هم بزند پرس شدید را در دستور کار خود قرار دا د.سولسشائر تیم خود را به فرم 2-1-3-4 در زمین قرار داد و چینش بازیکنان به شرح زیر بود.

مارتالی و گرین وود وظیفه داشتند در محوطه جریمه بمانند. در صورتی که پیکفورد به سرعت بازی را به جریان می انداخت، آنها آنجا بودند تا فوراً روی مدافعان اورتون فشار وارد کنند. پشت سر آنها، فرناندز در خط مرکزی ایستاده بود. این خرید جدید یوناتد به موازات هافبک های دفاعی اورتون قرار گرفته بود. دقیقاً بین آنها. هدف این امر جلوگیری از دسترسی آسان دیویس یا گومز بود.

 در پشت آنها، فرد و مک تومینای در ابتدای فضای میانی قرار گرفتند. با این حال، به هافبک ها دستور داده شد كه اگر توپ به یكی از بازیکنهای اورتون پاس داده شد، فشار بیاورند. در این فرآیند، آنها با پیشروی از پست فعلی خود با تمام قوا درگیر می شوند. با فشار آوردن یونایتد روی توپ، می تواند به راحتی تملک اورتون را کاهش دهد.

پشت مک تومینای، فرد و ماتیچ قرار گرفته بودند. به هافبک صربستانی دستور داده شده بود تا در صورت باز پس گیری توپ، آن را به عقب بفرستد نه فقط همین بلکه این هافبک تنومند، در صورتی که پیکفورد قصد ارسال بلند توپ را داشت، در نبرد های هوایی تسلط فوق العاده ای داشت. چنین تاکتیک دفاعی حساب شده ای، مهمترین عامل گلزنی فرناندز بود.

اورتون رو به فوتبال مستقیم آورد

بعد از گل، اورتون حملات مستقیم را در دستور کار خود قرار داد. آمار نشان میدهد که پیکفورد 15 پاس هوایی را ارسال کرد که 11 مورد آن درست بودند (%73). این پاسهای بلند عمدتا به کسی جز مهاجم 187 سانتی متری اورتونیها یعنی کالورت-لوین فرستاده نمی شد. با توجه به آمار این بازیکن 11 بار در دوئلهای هوایی برنده شده بود و ریچلیسون در 7 تا از آنها.

اورتون در این گونه حملات نیز وینگرهای خود را به داخل فرا خواند. هدف این کار این بود که راه های فرار برای کورلین ساخته شود. از ریچالیسون، تئو ولکات و گیفلی سیگردسون همگی گزینه های فرار زیادی را برای او به ارمغان آوردند. نه تنها این، بلکه گاهی اوقات دیویس و گومز نیز برای کمک به هم تیمی های خود به تصاحب در توپ های دوم کمک می کردند.

اورتون سعی داشت تا مالکیت یونایتد را تخریب کند

وقتی یونایتد به اورتون فشار نیاورد، به تافی ها اجازه داده شد تا حملات خود را با خیال راحت انجام دهند. در این روند، آنها مهاجمین خود را درموقعیت نزدیک به هم قرار دادند و زمین را باریک کردند. بنابراین به فول بکها امکان نفوذ ازعرض را می داد. با نزدیک شدن به هم، اورتون می توانست تاکتیک خود را به راحتی انجام دهد. نه تنها این، بلکه در صورت لزوم چندین گزینه عبور از داخل محوطه نیز داشتند.

میزبان سعی می کرد هر زمان که توپ را در اختیار داشتند، از خط میانی یونایتد سوء استفاده کنند. در 2-4-4- لوزی، یونایتد فقط دو بازیکن برای محافظت از کناره ها در هر زمان داشت که فولبک هایش بودند. مهاجمین اورتون با نزدیک به هم بازی می کردند و مدافعان کناری یونایتد را مجبور به ماندن در خط عقب خود می کردند. به این ترتیب نفوذ فولبک های اورتون بدون حضور فولبک ههای یونایتد انجام می شد.

اورتون با استفاده از فول-بک های خود از این مسئله سوءاستفاده کرد. هر زمان که توپ دست آنها میفتاد ، فولبک ها توپ را از گوشه ها به حرکت در می آوردند. چنین تهدیدی همیشه وجود داشت زیرا مردان آنچلوتی 4 بازیکن در داخل محوطه جریمه داشتند. سپس نزدیکترین هافبک یونایتد برای پرس می آمد. هنگامی که او برای پرس می آمد به ناچار خط میانی خود را ترک میکرد و فضای خوبی بین او و ماتیچ فراهم می شد. در آن منطقه اورتون معمولا یکی از هافبکهای خود را قرار میدهد تا به فولبک ها کمک کند. با غلبه دو بازیکن اورتون بر یک بازیکن یونایتد عملا منطقه برای اورتونی ها آزاد می شد. همچنین ترکیب شدن با مهاجمان و رساندن توپ به هافبک تهاجمی برای رساندن آن به محوطه جریمه کار را خطرناک تر می کرد. اورتونیها راه های زیادی برای شکستن دفاع مستحکم یونایتد داشتند. با نگاهی به آمار کولمن، بینس و سیدیبه 10 حمله را آنها پایه گذاری کردند.

تاکتیکهای نیمه دوم

در نیمه دوم تغییرات کمی ایجاد شد. از آن جا که جلو کشیدن هافبک ها کمی کنترل منطقه دفاعی را کاهش داده بود، مربی نروژی تصمیم گرفت به جای آن که از هافبک ها در پرس مدافعین حریف استفاده کند، بیشتراز مدافعین کناری در این برنامه بهره ببرد. آن ها کمی خطوط دفاعی را رها کرده و مهره هایی از جمله سیدیبه و بینزرا در مناطق بالایی جناحین تحت فشار قرار می دادند، که تا حدودی به سیستم پرس اورتون شباهت داشت.

یونایتد برای محافظت از خط عقب خود، ماتیچ را به عمق دفاع خود فرستاد. آنها با داشتن این هافبک صربستانی در کنار ویکتور لیندلیف و هری مگوایر ، توانایی کافی برای پیروزی دوئل هوایی را داشتند. همانطور که  آمار نشان میدهد ماتیچ در این زمینه موثر ظاهر شده بود.

نمی توان منکر این بود که بی دقتی دو سنگربان منجر به باز شدن دروازه ها شد. اما از طرفی هر دو بازیکن در ادامه با عملکردی درخشان اشتباهات خود را جبران نمودند. در دقایق پایانی بازی، پیکفورد ضربه نزدیک ایگالو با ضریب گلزنی ۰/۸۱ را دفع نمود و دخیا نیز دو دقیقه بعد ضربه سیگوردسون با ضریب 0/45 را از نقطه ای کور مهار ساخت. هر دو مورد جزو بهترین فرصت های گلزنی دو تیم در این بازی به شمار می آمد.

از نظر تاکتیکی تقابلی بسیار چشم نواز و قابل تحسین از دو مربی صورت گرفت و با توجه به ۱۰ بازی باقی مانده از لیگ برتر، سولسشائر و آنجلوتی می بایست روند رو به رشد خود را حفظ نمایند. قطعا بسیار هیجان انگیز خواهد بود که ببینیم این دو مربی تا پایان فصل چه مسیری را پیش خواهند گرفت.