لیگ ملتهای اروپا ۲۵-۲۰۲۴ ایتالیا – آلمان | تحلیل کوتاه از بازی رفت دور یک چهارم نهایی

ایتالیا با گل زودهنگام ساندرو تونالی شروع خوبی داشت و در نیمه اول با پشتکار با چینش ۵-۳-۲ دفاع کرد. با اینحال، تعویضهای یولیان ناگلسمن در نیمه دوم بر تیم تأثیر گذاشت و آلمان با کمک پرس پر انرژی برای محدود کردن تهدید تهاجمی ایتالیا در نهایت پیروز شد.

لوچیانو اسپالتی برای این بازی تیمش را به شکل ۳-۵-۲ صف آرایی کرد: جیووانی دی لورنزو الساندرو باستونی و ریکاردو کالافیوری در خط دفاعی ۳ نفره، و حضور متئو پولیتانو و دستینی اودوگی مدافعان کناری (وینگر) خود در جناحین، نیکولو بارلا نیکولو روولا و ساندرو تونالی سه نفره خط میانی را تشکیل دادند، در حالیکه موئیسه کین و جاکومو راسپادوری مهاجم بودند.

در همین حال، آلمان در ترکیب ۴-۲-۳-۱ زیر نظر یولیان ناگلسمان با چهار دفاع متشکل از یوزوآ کیمیش یوناتان تاه آنتونیو رودیگر و دیوید رائوم شروع کرد. پاسکال گروس و لئون گورتسکا دابل پیوت را تشکیل دادند، در حالیکه ندیم امیری لروی سانه و جمال موسیالا سه هافبک هجومی پشت سر یوناتان بورکارت مهاجم بودند.

حملات ایتالیا پس از گل بطور کلی پراکنده بود، زیرا آنها بخش اعظم نیمه اول را با دفاع پنج نفره در یک بلوک میانی یا پایین سپری کردند. حالا آلمان باید راهی برای شکست ترکیب ۵-۳-۲ ایتالیا پیدا میکرد.

با اینحال، آلمان از شکل اولیه ۴-۲-۳-۱ خود در زمانی که توپ را در اختیار داشت، به ساختار ۳-۵-۲ روی آورد. مهمتر از هر چیز کیمیش و رائوم بیشتر وظیفه تامین عرض را بر عهده داشتند، در حالیکه هافبک های کناری فشرده تر شدند.

یکی از ساختارهای رایج برای آلمان در مناطق جلو این بود که سانه و بورکارت بترتیب در کانال های راست و چپ، خود را پیدا کنند و سعی کنند دفاع ایتالیا را به صورت عمودی بکشند.

نقش آنها در کانالها تا حدودی برای اشغال فضای باز بین مدافعان وسط ایتالیایی بود و در نتیجه فضا را برای امیری و موسیالا ایجاد کرد که خود را در نیم‌فضاها قرار می‌دادند و بدنبال دریافت توپ در بین خطوط بودند. از طرف دیگر، سانه می‌توانست به موقعیت مهمتری یعنی پست شماره ۱۰ حرکت کند و از آنجا می‌توانست با دریبل زدن در نواحی مرکزی‌تر، بازی را باز کند.

از نظر دفاع برجا یا باقیمانده مدافعان مرکزی و هافبک‌های میانی برای آلمان معمولا انعطاف‌پذیر عمل می‌کردند تا چیزی تقریبا یک دفاع سه نفره را تشکیل دهند. همچنین می شد دی که موسیالا گاهی اوقات جلوی خط میانی ایتالیا در نیمه فضاهای چپ حرکت میکرد و سعی می‌کرد از مهارت‌های ترکیبی خود برای شروع پیشروی توپ از این فضا استفاده کند.

هرچند آلمان در نیمه اول به سختی می توانست دفاع ایتالیا را بشکند. مدافعان کناری ایتالیا کنترل خوبی روی وینگرهای هجومی آلمان داشتند، در حالیکه خط هافبک برای پوشش دادن فضاهای مرکزی انعطاف پذیر عمل می کرد.

بارلا و تونالی گاهی اوقات می‌توانستند در نیمه‌فضاها بالا بیایند تا به دو نفره خط حمله کمک کنند تا روی دفاع موقتا سه نفره آلمان فشار بیاورند و به آنها این امکان را داد که از فشار بیش از حد به دفاع جلوگیری کنند. راسپادوری همچنین مسئولیت داشت که هر کسی را که در منطقه شماره ۶ آلمان ظاهر می‌شد یارگیری کند، اگرچه باز هم خط میانی سه نفره نیز می‌توانست بسته به موقعیت، این یارگیری را بطور انعطاف‌پذیری انجام دهد.

آلمان شرایط را عوض کرد

ناگلسمن در نیمه دوم تصمیم به ۲ تعویض همزمان گرفت و شلوتربک و کلایندینست را جایگزین رائوم و بورکارت کرد. اینکار اثر فوری را بهمراه داشت، زیرا کلایندینست تنها چند دقیقه بعد با سانتر کیمیش و ضربه سر به این تعویضش جواب داد.

ساختار مالکیتی آلمان با این تعویض ها تا حدودی تغییر کرد: سانه به سمت چپ حمله حرکت کرد و ارائه‌دهنده اصلی عرض در این سمت بود، و شلوتربک عقب‌تر برای کمک به تشکیل یک دفاع سه نفره. اینکار باعث شد که گورتسکا نیز بجای باقی ماندن در دفاع، بیشتر به جلو حرکت کند. موسیالا و امیری دوباره بعنوان شماره ۱۰ عمل کردند، در حالیکه کلایندینست یک شماره ۹ متعارف بود.

شرح تصویر: نمودار زون ۱۴ دو تیم که نشاندهنده فشار زیاد آلمان روی مالکیت توپ و رویکرد فعال آلمان است که منجر به کاهش حضور ایتالیا در زون ۱۴ شده است

در سمت راست، پویایی جالبی وجود داشت و در آن کیمیش بعنوان ارائه‌دهنده اصلی عرض شروع کرد، اما رودیگر در واقع شروع به همپوشانی‌های همزمان از موقعیت دفاع وسط راست کرد تا سعی کند حریف را به عقب براند و فضای بیشتری برای کیمیش روی توپ ایجاد کند.

کل نیمه دوم بیشتر ماهیت انتقالی داشت و سهم مالکیت نسبتا برابری نسبت به نیمه اول داشت. ایتالیا دیگر چیزی برای از دست دادن نداشت، بنابراین تهاجمی تر بود. در کنار راسپادوری که بعنوان شماره ۱۰ تلاش می‌کرد و در میانه زمین فشار مضاعف ایجاد می‌کرد، نقش‌های باکس به باکس گسترده بارلا و تونالی در زمان مالکیت ایتالیا دیده می‌شد در حالیکه بارلا و تونالی (شماره های هشت) می‌توانستند از او برای حمایت از موئیسه کین عبور کنند.

شرح تصویر: نمودار ضریب امید به گل دو تیم

 

هرچند این تیم میهمان بود که در ۱۵ دقیقه مانده به پایان به گل تعیین کننده رسید. کیمیش دومین پاس گلش را در آن شب داد زمانیکه کرنر “کاد دار یا تاب دار” او با استقبال گورتسکا که به سمت تیر یک می دوید مواجه شد و نتیجه را ۲-۱ بسود آلمان کرد.

استراتژی آنها برای دفاع از برتری خود در پانزده دقیقه پایانی این بود که حداکثر فشار را روی توپ حفظ کنند و از دفاع بیش از حد در محوطه جریمه خود اجتناب کنند. آلمان از فرم دفاعی ۴-۲-۳-۱ استفاده کرد که در آن تا وقتی توپ را در اختیار داشتند هافبک های عرضی در بالا و غیر متراکم می ماندند تا روی دفاع سه  نفره ایتالیا فشار بیاورند. این در مراحل بیلد-آپ یا بازیسازی سریع ایتالیا و جلوگیری از رسیدن به ممنتوم یا ریتم حمله و ارسال خوب به محوطه جریمه آلمان موثر بود.

 

نکات کلیدی

ایتالیا شروع ایده آلی داشت و توانست در نیمه اول با سیستم ۵-۳-۲ خود با ثبات دفاع کند. با اینحال، هنگامی که آلمان در نیمه دوم به بازی برگشت، حمله ایتالیا کمی کند و کم اثر بنظر می‌رسید و در نهایت آنها نتوانستند به اندازه کافی موقعیت خلق کنند.

آلمان نتوانست سیستم هجومی اش را وادار کند در نیمه اول کاملا کارساز باشد، اما تغییرات در نیمه دوم برای ناگلسمن نتیجه داد و یک بازیکن هدف متعارف حضور در محوطه جریمه را فراهم کرد. شدت عمل با توپ و برتری مالکیتی نیز در محدود کردن حملات ایتالیا موثر بود و به کسب داشتن برتری در بازی برگشت کمک کرد.